Heb je ook wel eens dat je je kinderen roept voor het eten en dat ze gefrustreerd roepen “Maar ik ben al bijna in level 4!”? Onlangs las ik een mooie tip hierover, die aansluit bij wat ik belangrijk vind in media-opvoeding. Namelijk om met je kinderen te praten over wat hen bezig houdt op de computer, tablet, telefoon of welk scherm ze ook maar gebruiken. Als je je als ouder oprecht interesseert in wat je kinderen aan het doen zijn, en regelmatig eens belangstellend meekijkt, maakt dat de communicatie een stuk gemakkelijker. Zeg bijvoorbeeld: “Laat me eens zien wat je aan het doen bent.” “In welk level ben je nu?” “Wat moet je doen om in het volgende level te komen?”

Dan zou je weten dat je kind misschien al dagen bezig is om te proberen in level 4 te komen. Roep je voor het eten en zegt hij of zij daar bijna te zijn, dan begrijp je ineens hoeveel dat betekent. Dagenlange inspanning zitten achter die vraag om nog héél even door te mogen. Hoe frustrerend is het dan om te moeten stoppen? Dat zou hetzelfde zijn als wanneer jij dagenlang aan een project voor je werk hebt gezeten, en net op het moment dat je het wilt afronden, precies voor de deadline (die bepalend is of je een grote klus binnenhaalt), word je geroepen dat je nú moet komen om iemand ergens bij te helpen. Dan wil je toch ook héél graag nog even 2 minuten doorwerken om het project af te ronden?

Kortom: door regelmatig met je kind te praten over wat hij of zij aan het doen is achter het scherm, ontstaat meer begrip en daardoor ruimte om je kind nog even een minuutje extra te gunnen zodat hij het succes kan behalen waar hij of zij al de hele week zo hard naar streeft! Want hij of zij vraagt heus niet (of in elk geval niet altijd) om extra tijd om jou alleen maar dwars te zitten.

Imke