Afgelopen week hoorde ik een Podcast waarin een vader aan het woord kwam. Hij wilde heel graag een perfecte vader voor zijn kinderen zijn, maar kwam erachter dat dit niet lukte. Dat vond hij heel moeilijk, omdat hij het zijn kinderen zo gunde om een perfecte vader te hebben. Dat is een mooi verlangen, dat we allemaal zullen herkennen: we gunnen onze kinderen het beste. Gelukkig mogen we weten dat onze kinderen allemaal een perfecte Vader hebben: hun Hemelse Vader. Wij hoeven als ouders niet perfect te zijn. We mogen onze kinderen iedere dag weer in de handen van hun Hemelse Vader leggen. Hij weet wat onze kinderen nodig hebben en zal hen leiden en altijd voor hen zorgen.

Toch streven we als mensen soms naar perfectionisme. Maar we merken ook al snel dat dit een valkuil is en ons belemmert. In onze kerk leren we om onderscheid te maken tussen excellentie en perfectionisme. Excellentie is om de dingen die we doen, goed te doen. We doen iets goed of we doen het niet. Perfectionisme houdt in dat we tot het uiterste gaan om de dingen helemaal perfect te doen. Hierbij geldt de 80-20 regel. Met 20% van onze energie, kunnen we al 80% van het gewenste resultaat behalen (en dus iets excellent neerzetten). Voor de overige 20%, hebben we echter vaak de overige 80% van onze energie nodig. Ofwel: het kost veel extra tijd en energie om iets helemaal perfect te doen. Als we dat laten zitten en genoegen nemen met een 8, dan kunnen we in dezelfde tijd meer dingen doen.

Het helpt mij om hieraan te denken als ik geneigd ben iets tot in de puntjes nauwkeurig te willen uitwerken of om veel tijd te besteden iets uit te zoeken dat eigenlijk niet heel belangrijk is. Onze voorganger deelde ook heel mooi dat het goed is te beseffen waarom we doen wat ze doen. Onze motivatie mag zijn om anderen te dienen. Als we, door dingen net niet perfect te doen, veel tijd besparen en daardoor meer voor anderen kunnen betekenen, is dat het waard. Ik kan soms perfectionistisch zijn omdat dat mij een goed gevoel over mezelf geeft, maar daar gaat het natuurlijk niet om. Laten we streven naar een 8 zodat we juist meer kunnen doen. Ik geloof dat je daardoor zelfs een betere ouder kan zijn. Maar waar dat niet lukt mag je weten: je kinderen hebben sowieso een perfecte Hemelse Vader!

Het bijzondere is zelfs nog dat God regelmatig onze laatste 20% invult. Afgelopen week had ik een paar keer iets waarvan ik dacht dat het me veel tijd zou kosten, losgelaten. Beide keren kreeg ik op een rustig moment ineens een goed idee waarmee ik een issue op kon lossen of heel helder wist hoe ik in weinig tijd het alsnog voor elkaar kon krijgen. Ik geloof dat dat een prachtige samenwerking is tussen ons en onze Hemelse Vader. Wij doen ons best en laten het daarna rusten, Hij vult het aan tot iets prachtig moois!

Imke