Een moeder appte ons onlangs tijdens onze vragendag. We mochten haar helpen met een opvoedvraag en ze vertelt graag wat voor effect dit heeft gehad in haar gezin:
“Ik heb Imke geappt over hoe om te gaan met onze zoon, omdat hij soms ontzettend boos kan worden, of een grote mond heeft. Wij geven hem echt veel positieve aandacht, waarom kan hij dan zo boos worden? Imke vroeg of er geen vervelende dingen in zijn leven waren gebeurd, dit is niet het geval. Imke vroeg ook op welke manier wij hem begrenzen. Wij deden dat met een waarschuwing en daarna op de gang met een kookwekker. Daar kon hij helemaal boos worden, op de trap stampen schreeuwen met deuren slaan. We wisten niet meer hoe we het aan moesten pakken.
Imke gaf ons als tip om hem de macht over de situatie te geven als hij boos wordt. Bijvoorbeeld als hij boos wordt, kun je zeggen ‘Hier in de woonkamer praten wij normaal met elkaar, je mag best zeggen dat je het niet leuk vindt, maar we gaan niet zo boos doen. Ga je het op een rustige manier zeggen of ga je naar de gang?’ Dit zijn wij gelijk gaan toepassen, en het werkte gelijk buitengewoon goed! Hij heeft geen woedeaanval meer gehad, hij maakt zelf de keuze, en dat is op één keer na altijd geweest dat hij iets op een rustige manier zegt.
Pas ging hij door, en de keuze was of je stopt met boos doen en praat op een rustige manier of je gaat één dag niet op je tablet. Hij koos ervoor om door te gaan, dus één dag niet op de tablet. Na een poos doorgaan weer de keuze gesteld ga je stoppen met boos doen of ga je twee dagen niet op je tablet. De keuze was zo doorgaan, dus twee dagen niet op de tablet. Daarna bleef hij weer boos, weer dezelfde keuze en dan drie dagen niet op de tablet, toen maakte hij de keuze om te stoppen. En toen was het klaar. Later hem uitgelegd dat hij zelf de keuze had gemaakt, en dat had hij toen in de gaten, hij kon niet boos op mij zijn, want hij koos. Hij leert daar van.
We hebben ook een webinar van Gezinsfundament gevolgd waarin verder werd uitgelegd hoe deze aanpak werkt. Bij onze dochter helpt het bijvoorbeeld goed met eten. Die zegt vaak na één hap dat ze niet meer hoeft. Nu zeggen we: ‘Je kan kiezen: of het nu gezellig bij ons opeten of je blijft alleen net zo lang aan tafel tot het op is.’ Dan zegt ze: ‘oké….’ en is het binnen een paar minuten op. We zijn erg blij met deze aanpak. Zelf moeten wij wel echt goed nadenken welke keuzes wij geven. Even een omschakeling voor ons. Maar het helpt in ieder geval erg goed!”
We willen deze moeder bedanken voor het delen van haar verhaal.
Imke