Het gebeurt ons als ouders allemaal: momenten waarop we verkeerd reageren op onze kinderen. Hierdoor kan een vervelende interactie ontstaan. Je kind reageert weer meer gefrustreerd op jou, waardoor jij nóg prikkelbaarder bent. Afgelopen weekend gebeurde dat ook bij mij. Vanmorgen mocht ik hierover herkenning vinden toen ik dit artikel van enVie – Gevoeligheid grootbrengen las. Gelukkig stond ook in het artikel dat we niet hoeven te voorkomen dat dit ooit gebeurt (ook al is het goed hier naar te streven). Het belangrijkste is hoe we het vervolgens weer oplossen.

Zelf vind ik op zulke momenten steun bij God. Ik ga naar Hem toe, vertel wat ik verkeerd heb gedaan en vraag Hem om hulp.  Vanmiddag tijdens mijn wandeling kwam ik in een speeltuintje in de buurt een speeltunnel tegen. Die deed me hier aan denken. Op het moment dat we fouten maken en er dingen mis gaan in de interactie tussen ons en onze kinderen, kan het voelen of alles zwaar op ons drukt. Onze schuldgevoelens, frustratie, boosheid, verdriet… Maar wanneer wij neerknielen bij God en in Hem zijn (zoals ik op bovenstaande foto in de tunnel was), dan zijn we veilig. De lasten drukken wel op de tunnel, maar niet meer op ons.

Dat voelt niet meteen zo, maar we mogen vertrouwen dat dit zal gebeuren. God belooft ons diepe innerlijke rust. Daar mogen we op vertrouwen. Dan zal Hij het ons ook geven. Mij gaf Hij het zondagmiddag ook. Het was stralend weer en ik heb een heerlijke, ontspannen middag gehad met mijn zoontje in het park . Alles was weer goed. Zo fijn!

Toen ik vanmiddag deze foto in het speeltuintje wilde maken bij de speeltunnel, mocht ik meteen nog iets anders leren. Het was namelijk zo, dat de eerste keer dat ik in de tunnel wilde kruipen voor deze foto, er net twee jongemannen aan kwamen lopen. Ik kwam snel weer overeind… wat zouden ze wel niet van me denken dat ik daar in mijn eentje, zonder kind, in die speeltunnel kroop…?

Toen ik verder wandelde, moest ik terugdenken aan deze Podcast die ik vanmorgen luisterde. Daarin gaat het erover dat we beter van binnen naar buiten, dan van buiten naar binnen kunnen leven. Daarmee werd bedoeld dat we niet ons leven aanpassen aan wat andere mensen van ons denken en verwachten, maar dat we onszelf durven zijn en onze eigen beslissingen durven nemen. Oeps… daar had ik ook nog wel wat in te leren. Dus ben ik weer teruggelopen naar de speeltunnel en heb de foto alsnog gemaakt. Daarbij heb ik niet meer gekeken of er wel of niet iemand langs kwam lopen.

Zo mogen we ook als ouders in ons gezin onze eigen keuzes maken. Ieder doet dingen anders, op zijn of haar eigen manier. Op dit moment is het Sinterklaastijd en daarin zie je al verschillen: de ene ouder vertelt zijn of haar kind(eren) al op jonge leeftijd hoe het werkelijk in elkaar zit, de ander vindt het leuk om het spel mee te spelen en kinderen er helemaal in te laten geloven.

Wat je ook kiest: het is belangrijk dat je kiest omdat het jouw eigen keuze is (of die van jou en je partner samen natuurlijk), niet omdat je denkt dat het zo hoort of om wat je familie of vrienden er van vinden. Dat geldt natuurlijk voor veel meer keuzes die je als ouder hebt te maken in de opvoeding van je kind(eren). Jij als ouder bent uniek gemaakt door God, durf jezelf te zijn! Durf ‘uitgepakt’ te leven!

Imke